Τα μειονεκτήματα της βιομηχανικής καλλιέργειας τροφίμων, τα προσβάσιμα φάρμακα και τα αντιγηραντικά προϊόντα ομορφιάς.

Μια αναδυόμενη απειλή για το νερό

Μια νέα αυξανόμενη ανησυχία μεταξύ των ειδικών στο νερό έχει αυξηθεί την τελευταία δεκαετία – μια ολόκληρη σειρά φαρμάκων φαίνεται να υπάρχει στο νερό της βρύσης σας. Για να κάνουν τα πράγματα χειρότερα, δεν ζητήσατε αυτά τα φάρμακα στο ποτήρι σας. Τα φαρμακευτικά προϊόντα είναι πανταχού παρόντα και χρησιμοποιούνται σε μια ποικιλία βιομηχανιών. Οι ανθρώπινες ή οι κτηνιατρικές θεραπείες είναι οι πιο προφανείς πηγές φαρμάκων όπως τα αντιβιοτικά και τα αναλγητικά που καταλήγουν στο υδάτινο σύστημα με ένα σημαντικό μέρος της χημικής ρύπανσης να προέρχεται από τον αγροτικό τομέα. Λαμβάνοντας υπόψη τις χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται για την καθημερινή φροντίδα θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε καλύτερα το πεδίο εφαρμογής. Για μια εκτεταμένη λίστα, δεν χρειάζεται να ψάξουμε περισσότερο από τα δικά μας ντουλάπια φαρμάκων, τα μπάνια, τις ορμονικές κρέμες, τις λοσιόν για το δέρμα, τα αρώματα και τα αντηλιακά μας.

Πόσο τρομακτικές είναι οι προοπτικές

Δεν μεταβολίζουμε όλη την ποσότητα των φαρμάκων που λαμβάνουμε. Οι αχρησιμοποίητες χημικές ουσίες περνούν μέσα από τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων, εισέρχονται σε φυσικά συστήματα νερού και επηρεάζουν την άγρια ζωή. Ερευνητές από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική έχουν βρει αντιβιοτικά, μειωτικά της αρτηριακής πίεσης, ορμόνες, ψυχιατρικά φάρμακα και παυσίπονα σε επεξεργασμένο νερό εδώ και μερικές τελευταίες δεκαετίες. Αν και οι δοκιμές πόσιμου νερού από όλο τον κόσμο δείχνουν γενικά χαμηλές συγκεντρώσεις διαφόρων φαρμάκων στα δείγματα, δεν θεωρείται ακόμη ως άμεση απειλή για τη δημόσια υγεία. Τα ναρκωτικά δεν βλάπτουν εμφανώς ευρέως πληθυσμούς αυτή τη στιγμή και δεν υπάρχουν πειστικές έρευνες ή στοιχεία σχετικά με τη μακροχρόνια έκθεση σε άτομα.

Ορισμένες μελέτες δείχνουν ήδη συγκεχυμένα δεδομένα μέσω της μελέτης του πληθυσμού των άγριων ψαριών. Ένα πείραμα επτά ετών, που διεξήχθη σε μια λίμνη στο βορειοδυτικό Οντάριο στον Καναδά**, έδειξε ότι η συνεχής έκθεση σε χαμηλά οιστρογόνα και τα ισοδύναμά τους στα λύματα, μετέτρεψε τα αρσενικά ψάρια σε θηλυκά. Ως αποτέλεσμα, ολόκληρος ο πληθυσμός πλησίασε στο χείλος της εξαφάνισης.

Τα αντικαταθλιπτικά και τα αντιισταμινικά είναι από τους κύριους ρύπους των συστημάτων γλυκού νερού και δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ, η χρήση αντικαταθλιπτικών αυξήθηκε κατά 65% μέσα σε μια περίοδο 15 ετών, από 7,7% το 1999–2002 σε 12,7% το 2011–2014***. Μια μελέτη**** που πραγματοποιήθηκε στον ποταμό Νιαγάρα αποκαλύπτει ότι η αυξανόμενη απελευθέρωσή τους στο οικοσύστημα έχει ως αποτέλεσμα την άμεση βιοσυσσώρευση στα όργανα των ψαριών, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου και του ήπατος. Είναι προφανές μόνο ότι μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει έρευνα μεγάλης κλίμακας για τη μελέτη της σωρευτικής επίδρασης των ιχνών φαρμακευτικών ουσιών στο πόσιμο νερό στην ανθρώπινη υγεία για μακροπρόθεσμη χρονική περίοδο.

Ζώντας χωρίς ακμή και χλώριο

Οι υφιστάμενοι κανονισμοί για την επεξεργασία του νερού δεν έχουν ως στόχο να αφαιρέσουν ειδικά φαρμακευτικά προϊόντα. Σε κάποιο βαθμό συμβαίνει από μόνο του σύμφωνα με τα κλασικά δημοτικά πρωτόκολλα πόσιμου νερού - το χλώριο μπορεί να μειώσει έως και 50% αυτών των ενώσεων (με κίνδυνο σχηματισμού πιο τοξικού χλωροφορμίου)*. Η χλωραμίνη, μια εναλλακτική λύση στο χλώριο, είναι γνωστό ότι είναι λιγότερο αποτελεσματική. Δεν αφαιρεί αντιβιοτικά, όπως ερυθρομυκίνη, σουλφαμεθοξαζόλη ή τριμεθοπρίμη που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία διαφόρων βακτηριακών λοιμώξεων. Οι τρέχοντες κανονισμοί καθοδηγούν τους σταθμούς επεξεργασίας νερού να επικεντρώνονται σε πιο προφανώς επιβλαβείς ρύπους όπως βακτήρια, μόλυβδο και πολλούς άλλους απειλητικούς για τη ζωή κινδύνους.

Η ζωή με εμφιαλωμένο νερό δεν είναι μια βιώσιμη επιλογή

Ενώ αναπτύσσεται η τυποποίηση για την παρακολούθηση του πόσιμου νερού για φαρμακευτικά προϊόντα, η απόφαση για τη λήψη ή όχι προληπτικών μέτρων είναι επιλογή ενός ατόμου και όχι υπόθεση των κρατικών αρχών. Η προσπάθεια αποφυγής της έκθεσης σε φάρμακα χρησιμοποιώντας εμφιαλωμένο νερό για πόσιμο δεν είναι η καλύτερη ιδέα. Αγνοώντας προς το παρόν τα πλαστικά απόβλητα που θα δημιουργούσε, το εμφιαλωμένο νερό είναι συνήθως απλό νερό πηγής. Όπως ήδη γνωρίζουμε, αυτό το νερό επεξεργάζεται χωρίς ειδικά πρωτόκολλα όσον αφορά τις φαρμακευτικές δοκιμές. Για να είστε σίγουροι ότι δεν θα συνεχίσετε εν αγνοία σας να καταναλώνετε φαρμακευτικά προϊόντα, θα πρέπει να γνωρίζετε τη διαδικασία καθαρισμού που χρησιμοποιεί ένας εμφιαλωτής. Ο πιο αξιόπιστος τρόπος για να αφαιρέσετε περισσότερο από το 99% των μεγάλων φαρμακευτικών μορίων είναι το σύστημα καθαρισμού αντίστροφης όσμωσης το οποίο μπορείτε επίσης να έχετε στο σπίτι για τη δική σας προσωπική απεριόριστη χρήση.