Οι κύριοι λόγοι για τη χρήση κανατών νερού είναι η αφαίρεση της δυσάρεστης γεύσης του χλωρίου και η μείωση της σκληρότητας και των αλάτων, που προκαλούνται από την υπερβολική συγκέντρωση αλάτων ασβεστίου (Ca) και μαγνησίου (Mg) στο νερό της βρύσης. Αν και ένα ορισμένο επίπεδο μεταλλοποίησης του νερού είναι ευεργετικό για την υγεία μας, η υπερβολική ποσότητα μετάλλων έχει ως αποτέλεσμα μια φτωχότερη γεύση του νερού, του τσαγιού, του καφέ και των ποτών γενικότερα.

Η σκληρότητα βλάπτει επίσης τις συσκευές κουζίνας: όταν βράζεται, το νερό σχηματίζει ένα ίζημα αλάτων στην επιφάνεια των θερμαντικών στοιχείων, μειώνοντας τη διάρκεια ζωής τους και αυξάνοντας την κατανάλωση ενέργειας.

Το χειρότερο, εάν το σώμα κάποιου έχει προδιάθεση να συσσωρεύει άλατα (κάτι που είναι σύνηθες), μια υπερβολική ανοργανοποίηση προκαλεί πρόσθετο στρες στα νεφρά.

Μείωση της σκληρότητας του νερού

Για να μαλακώσει το νερό, η πλειοψηφία των κανατών φίλτρου χρησιμοποιεί ρητίνη ανταλλαγής ιόντων. Μειώνει τη συγκέντρωση τόσο του Ασβεστίου όσο και του Μαγνησίου στο νερό αντικαθιστώντας τα ιόντα τους (Ca+ και Mg2+) με Νάτριο. Ως αποτέλεσμα, το νερό έχει καλύτερη γεύση και σχηματίζει λιγότερα άλατα.

Η συγκέντρωση του μαγνησίου στο νερό της βρύσης είναι γενικά μερικές φορές μικρότερη από αυτή του ασβεστίου. Επομένως, συνιστάται η διατήρηση ή η αποκατάσταση ορισμένων επιπέδων Μαγνησίου στο πόσιμο νερό, δεδομένης της θετικής του επίδρασης στην υγεία μας.

Υπάρχουν δύο ευρέως χρησιμοποιούμενες μέθοδοι εμπλουτισμού του πόσιμου νερού με Μαγνήσιο:

Στην πρώτη μέθοδο, το μεγάλο μέρος της ιοντοανταλλακτικής ρητίνης που περιέχεται στο φυσίγγιο είναι αρχικά σε μορφή μαγνησίου (εμπλουτισμένο με ιόντα μαγνησίου) [Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας JP2014512268, Patent EP2094611]. Κατά τη διήθηση, ιόντα μαγνησίου διαλύονται σε φιλτραρισμένο νερό.

Η δεύτερη μέθοδος βασίζεται στην προσθήκη κοκκοποιημένου ορυκτού μαγνησίου είτε στο ίδιο το φυσίγγιο φίλτρου [Δίπλωμα ευρεσιτεχνίας EP3034145] είτε σε ξεχωριστό δοχείο [Δίπλωμα ευρεσιτεχνίας EP2517787]. Κατά την επαφή με το φιλτραρισμένο νερό αυτοί οι κόκκοι διαλύονται αργά και το μαγνήσιο απελευθερώνεται ομοιόμορφα στο νερό.

Η πρώτη μέθοδος έχει ορισμένα σημαντικά μειονεκτήματα:

• Μειώνει σημαντικά την ικανότητα του φυσιγγίου να αφαιρεί τη σκληρότητα. Οι εφευρέτες αυτής της μεθόδου προτείνουν να υπάρχει 30% έως 70% ιοντοανταλλακτική ρητίνη σε μορφή μαγνησίου, που σημαίνει ότι μόνο το υπόλοιπο μέρος της ρητίνης μειώνει το υπερβολικό ασβέστιο. Έτσι, ο σχηματισμός αλάτων στις συσκευές κουζίνας ξεκινά πολύ νωρίτερα.
• Υπό ορισμένες συνθήκες (δηλαδή υψηλή αλατότητα ή χαμηλό pH), το νερό μπορεί να λάβει σημαντικές ποσότητες μαγνησίου (μέχρι 50 mg/l), επομένως η ικανότητα ανοργανοποίησης του φυσιγγίου εξαντλείται πολύ σύντομα.
• Παρουσία θειικών ιόντων στο νερό της βρύσης, το νερό μπορεί να έχει πικρή γεύση μετά τη διήθηση.

Η δεύτερη μέθοδος προσθέτει μικρότερες ποσότητες μαγνησίου στο φιλτραρισμένο νερό.

Ωστόσο, είναι λιγότερο επιρρεπές να προκαλέσει πικρία και αφήνει την ικανότητα του φυσιγγίου να μειώνει τη σκληρότητα σχεδόν ανέπαφη. Το Aquaphor χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο εμπλουτισμού του νερού με μαγνήσιο στα φυσίγγια του φίλτρου.

Θυμηθείτε, το μαγνήσιο στο πόσιμο νερό πρέπει να θεωρείται μόνο ως συμπλήρωμα στην καθημερινή σας κατανάλωση μετάλλων. Η κύρια πηγή μετάλλων και βιταμινών για το σώμα σας είναι η υγιεινή διατροφή.